Bas Steens laat zich niet in een hokje duwen
Geïnspireerd door kunstenaar David Bade verschuift zijn werk steeds meer van kijken naar kunst naar meedoen aan kunst. “Als je anderen mee laat maken, wordt het werk ook van hen. Ze zijn ineens onderdeel van de kunst. En dat verandert alles.”
We OK!
Voor ‘We OK!’, een project van Stichting KOP, werkt Bas samen met zes andere jonge makers en onder begeleiding van David Bade met jongeren uit verschillende Bredase wijken. Ze maken kunst op locatie, geïnspireerd door wat ze daar tegenkomen. Het werk (én een bijbehorende film) is vanaf 24 april 2026 te zien in het Stedelijk Museum Breda. We OK! is een samenwerking met Grote Broer Grote Zus.
Stichting KOP (Kunstenaars Ontwikkel Platform) begeleidt autonome kunstenaars en ontwerpers in de eerste jaren na hun afstuderen en is daarmee een springplank voor een nieuwe generatie kunstenaars. KOP ondersteunt met projecten, begeleiding en een netwerk.
“Je kunt reageren op open calls. Word je het niet, dan bellen ze vaak later weer: ‘we hebben iets tofs en we denken aan jou’. KOP organiseert alles rondom een project - van planning tot communicatie -zodat jij je kunt focussen op het maken. Goud waard!”
Kunstkameraden
Binnen Kunstkameraden werd Bas gekoppeld aan een twaalfjarige jongen die voor zijn zieke vader zorgde. In zijn atelier gingen ze samen aan de slag. “Gewoon als twee makers die samen hun ding doen. Ik herkende veel van mezelf in hem. We zijn uiteindelijk echt vrienden geworden. Hij blijft met kunst bezig en heeft later ook aan een ander project van mij meegedaan. Dat vind ik het mooie: dat het doorwerkt. Dán maak je impact.”
Als je zo samen bezig bent, ontstaan gesprekken over thuis en familie vanzelf. Je zit niet gekunsteld tegenover elkaar – en dat werkt
Ook het KOP-project ECHO, over dakloosheid, maakte indruk. Twee maanden lang werkte Bas wekelijks in De Herberg, samen met (ex-)daklozen. “Ik ben altijd geboeid geweest door mensen die op straat leven. Je ziet ze elke dag, maar wat is hun verhaal?” Eén man viel in het bijzonder op. “Hij had ooit een kunstopleiding gevolgd. Tijdens het project zag je hem echt opbloeien. Zo van: wow, ik kan het nog. Als je zo samen bezig bent, ontstaan gesprekken over thuis en familie vanzelf. Je zit niet gekunsteld tegenover elkaar - en dat werkt.”
Kunstzinnig bos
Misschien wel het meest trots is hij op zijn project Modern Ancient Forest Tribe - “een 4D-experience die echt al je zintuigen aanzet” - in het Chassé Theater. Met kinderen en bevriende kunstenaars bouwde hij een kunstzinnig bos, bewoond door een fictieve bosstam. De kinderen kwamen zelf met verhalen, symbolen en rituelen. “Een meisje bedacht bijvoorbeeld dat lavendel de heilige plant van de stam moest zijn. Ik ging onderzoeken of we die geur konden toevoegen aan de installatie. Zo werd het echt een wereld die we samen maakten.” Bas nodigde alle kinderen uit voor de eindceremonie. “En ze waren er, stuk voor stuk. Juist omdat ze voelden: dit is ook van ons.”
Fascinatie voor het ongrijpbare
“Als kind ben ik een keer verdwaald in het bos op de Veluwe. Dat maakte superveel indruk. Dat verhaal heb ik gebruikt als intro voor de experience, om het voorstellingsvermogen te prikkelen en mensen mee te nemen in hoe het voelt om langzaam te worden opgeslokt door het donker en de natuur. Dat heeft iets spannends en mysterieus - en daar ga ik goed op in mijn werk.”
“Ik heb ook altijd al een fascinatie gehad voor oude beschavingen, geheime rituelen en onverklaarbare dingen. Het onbekende als aanjager van de verbeelding. Dat is precies wat kunst met je doet - en wat we allemaal nodig hebben.”
Residentie in de woestijn
Bas deed zijn afstudeerproject in de Atacama-woestijn. Een landschap dat leeg lijkt, maar juist vol verhalen zit. “Er is eigenlijk niks, en tegelijk heel veel.” Later volgden residenties, onder andere in de Sahara. “Dat was zó vet. Mijn meest ingrijpende ervaring tot nu toe, omdat ik daar helemaal uit mijn eigen wereld werd gehaald. Dat doet iets met je als maker. Het werk wordt niet per se beter, maar wel anders. Het krijgt een extra laag, een nieuwe dimensie.”
Je werk kan nog zó goed zijn, als niemand het ziet, gebeurt er niets
“Ik doe nu wat ik altijd hal heb willen doen. En ik kan ervan leven – dat is te gek. Maar eerlijk is eerlijk: het heeft me een lange adem gekost.” Zijn advies voor nieuwe makers is dan ook helder: hou vol. En: zoek elkaar op.“Ik zit in een kunstcollectief (Zut mon sac) en dat heeft me enorm geholpen. Je hoeft het niet alleen te doen.” Ook zichtbaarheid is cruciaal. “Reageer op open calls, laat je werk zien, kom dat atelier uit. Want je werk kan nog zó goed zijn – als niemand het ziet, gebeurt er niets. Dus pak dat podium. Of beter nog: maak het zelf. Beweging creëer je zelf.”
